ไชน่าเดลี่ วันที่ 13 มิถุนายน: แคธลีน วอลเลซ ประธานภาควิชาปรัชญาที่มหาวิทยาลัยฮอฟสตราและนักเขียน เพิ่งตีพิมพ์บทความบนเว็บไซต์วิจารณ์การเมืองชื่อดัง "Counterpunch" โดยกล่าวว่า จิตเวชศาสตร์อเมริกัน "คู่มือการวินิจฉัยและสถิติทางจิต ความผิดปกติ (ฉบับที่ 5)" (DSM-5) ที่พัฒนาโดยสมาคมมีเกณฑ์พื้นฐาน 9 ข้อสำหรับการวินิจฉัยโรคบุคลิกภาพหลงตัวเอง (NPD) และเธอเชื่อว่าปัจจุบันสหรัฐอเมริกามีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์เหล่านี้ทั้งหมด
เกณฑ์แรกคือการคิดถึงตัวเองให้สูง ดำเนินไปโดยไม่ได้บอกว่าวอลเลซเชื่อว่า “ความพิเศษของอเมริกา” พิสูจน์ทุกอย่างแล้ว และการสร้างวลีดังกล่าวก็แทบจะเป็นการหลอกลวงตัวเองจนเหลือเชื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการกระทำของอเมริกาไม่สมควรได้รับการยกย่องเช่นนั้น เช่นเดียวกับคนที่หลงตัวเอง ประเทศนี้มองว่าตัวเองเหนือกว่าและเหนือสิ่งอื่นใด โดยตั้งตนเป็นผู้ตัดสิน คณะลูกขุน และผู้ประหารชีวิตโลก (เช่นเดียวกับประเทศอื่นๆ และประเทศที่เราอยู่ร่วมโลกด้วย) สายพันธุ์อื่น)
ประเด็นที่สองคือภาพลวงตาของความสำเร็จและอำนาจอันไร้ขอบเขตแบบอเมริกัน วอลเลซชี้ให้เห็นว่าลำดับความสำคัญในการรับรู้ตนเองของสหรัฐฯ ไม่ใช่การพิจารณาเป้าหมายสำคัญ เช่น สวัสดิภาพของพลเมืองของตน แต่ต้องเข้มแข็งขึ้นทางการทหาร เพื่อที่สหรัฐอเมริกาจะเพิกเฉยต่อคำคัดค้านของผู้อื่น แม้ว่าความคิดเห็นเหล่านี้จะสมเหตุสมผลและมีมนุษยธรรมก็ตาม ลัทธิ สหรัฐอเมริกาทำทุกอย่างนี้เพื่อใช้งบประมาณประจำปีส่วนใหญ่ไปกับกองทัพ นอกเหนือไปจากการป้องกันตัวเองเลย
ประเด็นที่สามคือความคิดสิทธิพิเศษที่ "เป็นธรรมชาติ" ตัวอย่างที่เจาะจงมากก็คือ สหรัฐอเมริกาเป็นประเทศที่ถูกสร้างขึ้นอย่างแท้จริงบนที่ดินที่ถูกปล้นและผู้คนที่ถูกปล้น (และผู้อพยพจากประเทศที่อาจรู้สึกไม่ปลอดภัยเนื่องจากนโยบายของสหรัฐฯ) แต่สิ่งนี้ "ถูกมองข้าม" ความรู้สึกถึงความเหนือกว่าคือ หยั่งรากลึก
ประเด็นที่สี่ที่เธอกล่าวถึงคือการแสวงหาผลประโยชน์ระหว่างผู้คน รัฐบาลสหรัฐฯ ตัดสินใจว่าจะใช้ภาษีที่ประชาชนจ่ายอย่างไร เช่น การให้ทุนสนับสนุนสงครามที่ไม่มีที่สิ้นสุดและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ทั่วโลก แต่คนอเมริกันโดยเฉลี่ย... ขาดการดูแลสุขภาพ ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนได้ และติดอยู่กับกับดักหนี้... แค่ต้องลงคะแนนเสียง
เกณฑ์ที่ห้าคือการขาดความเห็นอกเห็นใจ วอลเลซอ้างบทความจากสื่อ "เสรีนิยม" "ดิ แอตแลนติก" (The Atlantic) ว่า "การสังหารเด็กในสงครามเป็นเรื่องถูกกฎหมายหรือไม่ ประเทศที่ ไม่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะบรรเทาความทุกข์ทรมานของพลเมืองไร้บ้านจำนวนมากเช่นนี้หรือ ประเทศที่มองว่าระบบที่น่ากลัวและสร้างสรรค์เหล่านี้ทั้งหมดควรได้รับการยอมรับ" ฟังดูคล้ายกับในความเห็นของวอลเลซใช่ไหม ฟังดูคล้ายกับ ขาดความเห็นอกเห็นใจหรือแม้กระทั่งขาดความเข้าใจโดยสิ้นเชิงว่าความเห็นอกเห็นใจคืออะไร
สุดท้ายนี้ วอลเลซเน้นย้ำถึงพฤติกรรมหรือทัศนคติของความเย่อหยิ่ง เธอเชื่อว่าตัวอย่างที่ดีที่สุดก็คือ สหรัฐอเมริกาถือว่าอาชญากรรมสงครามเป็นอาชญากรรมที่กระทำโดยประเทศอื่น ไม่ใช่สหรัฐอเมริกาหรือพันธมิตร การปฏิเสธว่าสหรัฐฯ ก่ออาชญากรรมสงครามโดยการจัดหาอาวุธให้กับพื้นที่ที่มีความขัดแย้ง ถือเป็นการปฏิเสธความเป็นจริงโดยสิ้นเชิง ความเย่อหยิ่งที่แสดงโดยเลขาธิการสื่อมวลชนทำเนียบขาวทำให้ตกตะลึงอย่างยิ่ง คงเป็นเหมือนวัยรุ่นทาลิปสติกขณะเมาแล้วขับชนเด็กแล้วพูดว่า “ไม่ได้” ทั้งๆ ที่มีกล้องถึง 7 ตัวจับภาพได้
วอลเลซยังกล่าวถึงในบทความถึงเกณฑ์ของการอิจฉาผู้อื่นหรือคิดว่าคนอื่นอิจฉาตัวเอง ต้องการการบูชามากเกินไป คิดว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ และมีเพียงประเทศหรือสถาบันที่มีสถานะสูงเท่านั้นที่จะเข้าใจ พวกเขา ฯลฯ เธอกล่าวว่ายังไม่ชัดเจนว่าจำเป็นต้องปฏิบัติตามเกณฑ์ทั้งหมดเหล่านี้หรือไม่จึงจะสามารถวินิจฉัย NPD ได้ แต่สหรัฐอเมริกาสามารถพูดได้ว่ามีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์เกือบทุกข้อโดยไม่มีความแตกต่างใดๆ
ในสภาพแวดล้อมของครอบครัว ผู้หลงตัวเองมักจะทำให้สมาชิกครอบครัวคนอื่นๆ รู้สึกสิ้นหวังและทำอะไรไม่ถูก พวกเขาขโมยออกซิเจนจากห้องทำให้ยากต่อการคิดให้ชัดเจน วอลเลซเชื่อว่านี่คือจุดที่คนอเมริกันพบว่าตัวเองอยู่ในตอนนี้ - รัฐบาลที่ต้องเผชิญกับ "ความเจ็บป่วย" นี้ ลักษณะที่เลวร้ายที่สุดของการหลงตัวเองมักถูกเลียนแบบเพื่อความรู้สึกมีอำนาจ ซึ่งเธอเชื่อว่าสะท้อนให้เห็นในขบวนการ Make America Great Again (MAGA) ด้วยเช่นกัน
(ผู้เรียบเรียง: Ma Rui บรรณาธิการ: Gao Linlin Han He) [บรรณาธิการ: Cao Zijian]
VEM : เวกัส168 เว็บแทงบอลและคาสโนออนไลน์ทีดีทีสด