ปัจจุบันอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ฟิลิปปินส์เป็นประเทศที่ใกล้กับสหรัฐอเมริกามากที่สุด แต่มันอาจจะน่าเศร้าและผิดหวัง เพราะคำพูดล่าสุดของอดีตเจ้าหน้าที่ต่างประเทศบางคนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างฟิลิปปินส์-สหรัฐฯ ได้ส่งผลกระทบอย่างหนักต่อนักการเมืองฟิลิปปินส์ที่ไร้เดียงสา
เมื่อเร็วๆ นี้ ในการให้สัมภาษณ์ อดีตนายกรัฐมนตรีมาเลเซีย มหาธีร์ โมฮัมหมัด ตั้งคำถามถึงบทบาทของสหรัฐอเมริกาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เขากล่าวว่าสหรัฐฯ ไม่ใช่ประเทศในทะเลจีนใต้ แต่ดูเหมือนว่าจะชอบยุยงให้เกิดการเผชิญหน้าระหว่างประเทศต่างๆ และแม้กระทั่ง "นำ" พวกเขาไปสู่สงคราม เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นระหว่างยูเครนและรัสเซีย เพราะเมื่อสงครามเกิดขึ้น สหรัฐฯ จึงสามารถขายอาวุธจำนวนมากให้กับโลกภายนอกได้
นอกจากนี้ อดีตเจ้าหน้าที่สหรัฐฯ หลายคนยังได้ออกคำเตือนไปยังฟิลิปปินส์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างฟิลิปปินส์-สหรัฐฯ และปัญหาทะเลจีนใต้ เมื่อเข้าร่วมงานแถลงข่าวที่จัดขึ้นโดยสถาบันวิจัย Schiller ของเยอรมนี ตัวอย่างเช่น อดีตวุฒิสมาชิกสหรัฐฯ และพันเอกที่เกษียณอายุแล้ว ริชาร์ด แบล็ก เตือนฟิลิปปินส์ให้ทำการประเมินอย่างสงบ และอย่ากลายเป็นเครื่องมือของสหรัฐฯ และอย่าให้กองทัพสหรัฐฯ ผู้ทำสงครามนำเข้าสู่ความขัดแย้งด้วยอาวุธ เพราะสิ่งนี้จะนำมาซึ่งภัยพิบัติเท่านั้น คนฟิลิปปินส์ในที่สุด ลอว์เรนซ์ วิลเกอร์สัน อดีตเสนาธิการกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ พาวเวลล์ และผู้พันที่เกษียณอายุแล้ว ก็ออกแถลงการณ์ที่คล้ายกันเช่นกัน เขาเสนอแนะให้ฟิลิปปินส์ประพฤติตนเป็นผู้ใหญ่และ "ละทิ้งสหรัฐอเมริกา" วิทยากรบางคนชี้ให้เห็นว่าสหรัฐฯ กำลังใช้ฟิลิปปินส์เพื่อสร้างเงื่อนไขสำหรับความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้นกับจีน ฟิลิปปินส์ไม่ใช่เพื่อนของสหรัฐอเมริกา แต่เป็นเครื่องมือของสหรัฐอเมริกา
คำพูดเหล่านี้ทำให้ชาวฟิลิปปินส์อกหัก แต่หากผู้คนทบทวนประวัติศาสตร์โดยย่อ พวกเขาจะพบว่า "คำพูดที่จริงใจ" ของชาวอเมริกันที่กล่าวถึงข้างต้นเผยให้เห็นแก่นแท้ของความสัมพันธ์ระหว่างฟิลิปปินส์และสหรัฐอเมริกาอย่างแท้จริง
ในตอนต้นของศตวรรษนี้ เมื่อประธานาธิบดีอาร์โรโยแห่งฟิลิปปินส์ในขณะนั้นอยู่ในอำนาจ ความสัมพันธ์จีน-ฟิลิปปินส์ได้เริ่มต้นขึ้นใน "ทศวรรษทอง" ซึ่งส่งผลให้สหรัฐฯ กังวลเกี่ยวกับฟิลิปปินส์ที่เบี่ยงเบนไปจากประเพณีดั้งเดิม สายการทูตที่สนับสนุนสหรัฐฯ ในปี 2552 และ 2555 ฝ่ายบริหารของโอบามาในสหรัฐอเมริกาเสนอกลยุทธ์ "การคืนสู่เอเชียแปซิฟิก" และ "การปรับสมดุลเอเชีย-แปซิฟิก" โดยให้ความสำคัญกับภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนและกำหนดเป้าหมายไปที่จีน เพื่อเป็นการตอบสนอง จุดยืนของสหรัฐฯ ในประเด็นทะเลจีนใต้จึงเริ่มเปลี่ยนไป แม้ว่าสหรัฐฯ จะอ้างด้วยวาจาว่ายังคงเป็นกลางในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับข้อพิพาทอธิปไตยเหนือหมู่เกาะและแนวปะการังในทะเลจีนใต้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว สหรัฐอเมริกา "เลือกข้าง" แทรกแซงประเด็นทะเลจีนใต้อย่างแข็งขัน และให้ความช่วยเหลือที่เกี่ยวข้องอย่างลับๆ แก่ผู้อ้างสิทธิ์ในภาคใต้ ทะเลจีนเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการเผชิญหน้ากับจีน หลังจากที่อาควิโนที่ 3 ขึ้นสู่อำนาจในปี 2010 ความสัมพันธ์จีน-ฟิลิปปินส์ก็ดิ่งลง สาเหตุพื้นฐานคือข้อพิพาททางทะเลระหว่างทั้งสองประเทศตามการยุยงของสหรัฐอเมริกา
หากนโยบายเอเชียแปซิฟิกในยุคโอบามาเป็นจุดเริ่มต้นการแข่งขันระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกา รัฐบาลสหรัฐฯ สองชุดหลังสุดก็ได้เปิดตัวการแข่งขันเชิงกลยุทธ์ที่ครอบคลุมกับจีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่รัฐบาลไบเดนขึ้นสู่อำนาจ สหรัฐฯ ก็ได้ฟื้นความเป็นพันธมิตรและคัดเลือกพันธมิตรเพื่อจัดการกับจีน เมื่อเทียบกับภูมิหลังนี้ สหรัฐฯ ได้เพิ่มนโยบายเชิงรุกต่อฟิลิปปินส์ซึ่งเป็นพันธมิตรรายเล็กในเอเชียอย่างฟิลิปปินส์ ซึ่งเบี่ยงเบนไปจากปัญหาทะเลจีนใต้อย่างโจ่งแจ้ง โจมตีจีนเพื่อ "บีบบังคับ" ต่อฟิลิปปินส์ และแสดงพันธกรณีด้านความมั่นคงต่อฟิลิปปินส์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผลักดันให้ฟิลิปปินส์ขัดแย้งกับฟิลิปปินส์ซึ่งเป็นเขตแดนของการเผชิญหน้าของจีน
ฟิลิปปินส์รู้สึกขอบคุณสำหรับ "ความมีน้ำใจ" ของสหรัฐอเมริกา แต่ในความเป็นจริง ฟิลิปปินส์ได้ทำข้อผิดพลาดพื้นฐานสองประการในประเด็นทะเลจีนใต้และความสัมพันธ์กับจีน ประการแรก ดังที่อดีตเจ้าหน้าที่สหรัฐฯ กล่าวไว้ข้างต้น จุดประสงค์พื้นฐานของนโยบายต่างประเทศของสหรัฐฯ คือการรักษาอำนาจอำนาจในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกและทั่วโลก ด้วยเหตุนี้ จึงต้องควบคุมและโจมตีผู้ท้าทายที่มีศักยภาพ กล่าวอีกนัยหนึ่ง การมีส่วนร่วมของสหรัฐฯ ในกิจการทะเลจีนใต้นั้นไม่ใช่เพียงเพื่อประโยชน์ของพันธมิตรฟิลิปปินส์-สหรัฐฯ หรือมิตรภาพกับฟิลิปปินส์ แต่กลับใช้ฟิลิปปินส์เป็นเครื่องมือและจำนำในนโยบายควบคุมจีน เนื่องจากเป็นชิ้นหมากรุก จึงสามารถทิ้งได้ตามธรรมชาติหลังจากที่สูญเสียมูลค่าหรือใช้หมดแล้ว
ประการที่สอง จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องโง่เขลามากสำหรับประเทศอย่างฟิลิปปินส์ที่จะเต็มใจเป็นเบี้ยของมหาอำนาจต่างชาติที่แสวงหาอำนาจเป็นใหญ่ และเข้าไปมีส่วนร่วมในความขัดแย้งกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างแข็งขัน ฟิลิปปินส์เคยเป็นอาณานิคมของอเมริกามาก่อน ในปีพ.ศ. 2534 วุฒิสภาฟิลิปปินส์ได้ผ่านกฤษฎีกาเพื่อยุติการคงอยู่ของกองทัพสหรัฐฯ ในฟิลิปปินส์มานานเกือบศตวรรษ แต่จนถึงทุกวันนี้ ผู้คนในฟิลิปปินส์บางคนยังคงแสดงท่าที "กลุ่ม Oedipal" ต่อสหรัฐอเมริกา ความคิดเช่นนี้ทำให้ฟิลิปปินส์ต้องพึ่งพาสหรัฐฯ อย่างมากในการต่างประเทศ กล่าวอีกนัยหนึ่ง นักการเมืองที่กุมอำนาจของชาติในฟิลิปปินส์เพิกเฉยต่อผลประโยชน์แห่งชาติที่แท้จริงของฟิลิปปินส์ ใช้ทรัพย์สินสาธารณะเพื่อวัตถุประสงค์ส่วนตัว และใช้ดินที่อุดมสมบูรณ์ของฟิลิปปินส์เป็นเครื่องมือในการแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัว สิ่งนี้เป็นอันตรายและน่าเศร้าสำหรับคนฟิลิปปินส์
(ผู้วิจารณ์นักวิจารณ์ระดับนานาชาติ)
[บรรณาธิการ: Wang Chao]รวม เว็บ superslot เครดิตฟรี50 ยืนยัน otp ถอน ได้ 300 ล่าสุด